Jezus daje nam dzisiaj trzy przypowieści i do każdej dopowiada wskazówkę do zastosowania jej w życiu. Jezus troszczy się o nasze wnętrze, o nasze serce, z którego płyną słowa i zewnętrzne uczynki. Jest to zaproszenie do rachunku sumienia, ale w świetle miłosierdzia, o którym Jezus nauczał tydzień temu (bądźcie miłosierni jak Ojciec). W takim wybaczającym świetle możemy bez potępiania spojrzeć na nasze słowa i zachowania—„owoce”— i dzięki temu zorientować się jakie jest nasze drzewo i czym nasze serce jest przepełnione. Jeżeli owoce są złe, to uzdrowienia potrzebuje nasze serce. Prośmy z wiarą, by Pan uzdrowił nasze serca, aby napełnione Jego miłością przekazywały ją dalej.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii nawołuje do miłości nieprzyjaciół i miłosierdzia bez zapłaty. Nie jest to tylko wezwanie do wysiłku moralnego, które obecne bywa w różnych filozofiach i religiach. Dla Jezusa źródłem tak niezwykłej miłości jest relacja z Bogiem Ojcem, który hojnie obdarza nas życiem, łaską i przebaczeniem. To dzięki modlitwie i napełnieniu miłością przez Boga, który pierwszy nas umiłował, możemy przekazywać ją dalej, nawet bez odpłaty, jak Jezus na krzyżu. Jako synowie i córki Najwyższego - jak mówi w Ewangelii Jezus - możemy nie reagować na przykrości „po ziemsku” (II czytanie), ale w sposób boży. Prośmy usilnie Ojca o łaskę takiej miłości.

Jezus kieruje dzisiejsze błogosławieństwa nie do biednych materialnie, ale do tych, którzy tydzień temu w Ewangelii „zostawili wszystko i poszli za Nim”. Ponieważ doświadczyli, że Bóg dał im obfity połów i daje im zawsze wszystko, żyją teraz w logice obdarowania i radości Królestwa Bożego. W drugiej części dzisiejszej Ewangelii słyszymy „biada”. Nie jest to groźba, ale współczucie i jakby pieśń żałobna wobec tych, którzy nie doświadczyli Boga i nie wierzą w Jego miłość i opatrzność. Mając poczucie braku i bezsensu gonią za materialnym zabezpieczeniem oraz ludzkim uznaniem, które miałoby nasycić brak poczucia wartości. Jezus im współczuje i będzie kierował do ich serc dobrą nowinę dla nawrócenia.

Dzisiejsza przypowieść z Ewangelii św. Łukasza mówi poprzez symbole łodzi i połowu o działaniu ewangelizacyjnym Kościoła. Najpierw z łodzi - Kościoła naucza sam Jezus. Potem słyszymy o nieudanym trudzie uczniów w czasie nocnego połowu. Jednak na słowo Jezusa Piotr i inni podejmują ponownie misję na głębi jeziora - pośród świata i w głębi ludzkich serc. Tym razem owoce pracy są obfite. Jezus zachęca Piotra do ufności i powołuje Jego i nas do pójścia za Nim, aby z wód powierzchowności życia światowego uwalniać ludzi. Zaprasza też nas do życia głębokiego, do modlitwy sercem, do budowania relacji z Bogiem.