Przed czterdziestoma dniami obchodziliśmy święto Narodzenia Chrystusa. Dzisiaj wspominamy dzień, w którym Jezus został przedstawiony w świątyni. W ten sposób nie tylko wypełnił przepis prawa Starego Testamentu, lecz spotkał się ze swoim ludem, który z wiarą Go oczekiwał. Symeon i Anna, prowadzeni i oświeceni przez Ducha Świętego, przybyli do świątyni, poznali Chrystusa i z radością wyznali wiarę w Niego. Podobnie i my, zgromadzeni przez Ducha Świętego, dążymy na spotkanie z Chrystusem. Znajdziemy Go i poznamy przy łamaniu chleba, a kiedyś spotkamy się z Nim, gdy przyjdzie w chwale.

Obchodzimy dziś już po raz szósty ogłoszoną przez papieża Franciszka Niedzielę Słowa Bożego, która jest niedzielą „poświęconą celebracji, refleksji oraz krzewieniu Słowa Bożego”. Otwórzmy nasze umysły i serca na przyjęcie tego Słowa, które zapisane w Biblii, ale które też stało się Ciałem w Jezusie. W Ewangelii Jezus dzisiaj najpierw sam czyta fragment Pisma Świętego, potem odkrywa jego znaczenie dla swojego życia, a przez to także objawia dar jakim Bóg Ojciec uczynił Go dla nas. W naszej osobistej lekturze Bożego Słowa zawsze znajdziemy Boży sens naszego życia dla dobra nas samych i bliźnich.

Mszę świętą nazywamy „ucztą weselną Baranka”. To określenie pochodzi z Apokalipsy św. Jana. Dzisiaj w Ewangelii ten sam apostoł opisuje inne zaślubiny w symbolicznej opowieści o weselu w Kanie. W tym tekście wino symbolizuje radość z relacji miłosnej z Bogiem, której brakuje religijności w czasach Jezusa, ponieważ skupiona ona była na przepisach prawa i oczyszczeniach (stągwie). Bóg, który w Jezusie stał się człowiekiem - poślubił naturę ludzką i zjednoczył się z nią jak małżonkowie. Przemiana wody w wino oznacza przywrócenie człowiekowi radości z relacji z kochającym Bogiem.

Chrzest Jezusa opowiada nam tajemnicę naszego chrztu poprzez znaki, które towarzyszą Jezusowi w Jordanie. Obmycie wodą oznacza usunięcie z brudu i niewoli grzechów, które Jezus na krzyżu wziął na siebie. Niebo - które po grzechu było zamknięte - jest teraz otwarte, co oznacza pojednanie i przyjaźń z tajemnicą niewidzialnego Ojca, który jest w niebie. Z nieba nie spada „deszcz ognia i siarki”, ale ogień miłości w pod postacią gołębicy, podobnie jak na uczniów - Kościół - w czasie Pięćdziesiątnicy. Głos nazywa Jezusa „umiłowanym Synem”. W czasie naszego chrztu każdego z nas Bóg tak nazywa, zmieniając naszą tożsamość z grzeszników na dzieci Boga. Moc chrztu pozwala Jezusowi na pustyni i nam skutecznie opierać się złu i ufać miłości.