Ta Niedziela mówi na różne sposoby o przychodzeniu Boga. W I czytaniu słyszymy o Betlejem – „domu chleba” – z którego wyjdzie Zbawiciel i zgromadzi rozdzielonych braci. Te słowa przygotowują nas do łamania się opłatkiem i pojednania w rodzinach. II czytanie przedstawia tajemniczy dialog przed Wcieleniem, z którego wynika, że Syn przyjmuje ciało jako piękny dar miłości od Ojca, a nie karę. Te słowa zapraszają nas do przyjęcia także naszej odkupionej cielesności, do świętowania bliskości, do przygotowania smacznych potraw i pięknego śpiewu kolęd. W Ewangelii Maryja przynosi Jezusa do Elżbiety i wymienia się z nią pozdrowieniami – słowami miłości i wiary. Niech takie będą też nasze relacje i rozmowy w tym przedświątecznym czasie.

W III Niedzielę Adwentu Jan Chrzciciel przedstawia nam Jezusa, który, gdy przyjdzie, będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Słowo „chrzest” oznacza zanurzanie. Jan Chrzciciel zanurzał w wodach Jordanu na znak obmycia z grzechów. Jezus, który już przyszedł, też zanurza - w Duchu Świętym, czyli Bożej obecności oraz w ogniu, czyli miłości. Ten, kto wchodził do Jordanu był otoczony wodą. Jezusa sprawia, że jesteśmy otoczeni obecnością Boga, że naszym środowiskiem życiowym jest Bóg i Jego miłość. Czasem ta miłość oczyszcza, spala to, co nam nie służy. Innym razem ta miłość rozpala, zachęca, motywuje do dobra. Pozwalajmy Jezusowi ciągle na nowo zanurzać nas w ogniu miłości.

Adwent oznacza „przyjście”. Tym, który przychodzi jest Syn Człowieczy - „prawdziwy człowiek”. Kościół przygotowuje się w Adwencie zarówno na świętowanie pierwszego przyjścia Jezusa (Święta Bożego Narodzenia), jak i na powtórne Jego przyjście. W Ewangelii mamy wskazówki jak spędzić czas oczekiwania - być wolnym od trosk doczesnych i egoistycznej ociężałości oraz czuwać i modlić się. Jest to zatem czas pogłębiania wiary i miłości, co tradycyjnie wyraża się w dobrych uczynkach. Jezus zaprasza nas zatem - przez modlitwę, czyli spotykanie się z Nim częściej niż zwykle - do ufności (pomimo groźnych znaków) i naśladowania Miłości.