Adwent oznacza „przyjście”. Tym, który przychodzi jest Syn Człowieczy - „prawdziwy człowiek”. Kościół przygotowuje się w Adwencie zarówno na świętowanie pierwszego przyjścia Jezusa (Święta Bożego Narodzenia), jak i na powtórne Jego przyjście. W Ewangelii mamy wskazówki jak spędzić czas oczekiwania - być wolnym od trosk doczesnych i egoistycznej ociężałości oraz czuwać i modlić się. Jest to zatem czas pogłębiania wiary i miłości, co tradycyjnie wyraża się w dobrych uczynkach. Jezus zaprasza nas zatem - przez modlitwę, czyli spotykanie się z Nim częściej niż zwykle - do ufności (pomimo groźnych znaków) i naśladowania Miłości.

Adwent oznacza „przyjście”. Tym, który przychodzi jest Syn Człowieczy - „prawdziwy człowiek”. Kościół przygotowuje się w Adwencie zarówno na świętowanie pierwszego przyjścia Jezusa (Święta Bożego Narodzenia), jak i na powtórne Jego przyjście. W Ewangelii mamy wskazówki jak spędzić czas oczekiwania - być wolnym od trosk doczesnych i egoistycznej ociężałości oraz czuwać i modlić się. Jest to zatem czas pogłębiania wiary i miłości, co tradycyjnie wyraża się w dobrych uczynkach. Jezus zaprasza nas zatem - przez modlitwę, czyli spotykanie się z Nim częściej niż zwykle - do ufności (pomimo groźnych znaków) i naśladowania Miłości.

W Ewangelii Jezus jako król daje świadectwo prawdzie. Tą prawdą jest dobra nowina o Bogu Ojcu kochającym człowieka. Dlatego sam Jezus jest tą Prawdą - chodzi po ziemi jako człowiek kochany, ufający dobroci Ojca, powierzający się w Jego ręce nawet w momencie śmierci na krzyżu. Po ludzku królowanie kojarzy się z dominacją, panowaniem pełnym ucisku, lękiem przed nadużyciami ze strony króla. Według bożej logiki królowanie to służba, także służba tej prawdzie o miłości Boga do człowieka. Dlatego królestwo Jezusa nie jest z tego świata, bo daje świadectwo o odwiecznej miłości. Dlatego też Jezus nie chciał być obwołany królem według ludzkich wyobrażeń. Jakiej prawdzie ja pozwalam królować w moim sercu? Ludzkiej czy bożej?

Boże Ojcze, dziękujemy Ci za Najświętszą Pannę Maryję. Dziękujemy za wszystkie łaski otrzymane za jej pośrednictwem. Dziękujemy za Ostrą Bramę wileńską, miejsce szczególnych łask i za tę skromną kopię obrazu Pani Ostrobramskiej, dzieło pokornych rąk młodych żołnierzy na wygnaniu w czasie II wojny światowej. Niech ten obraz będzie dla nas źródłem ufności, pokrzepienia i mocy w naszym trudnym pielgrzymowaniu. Niech nam przypomina zawsze niepojętą dobroć i miłosierdzie Twoje. Daj nam wszystkim łaskę wiary żywej, ufności radosnej, miłości prawdziwej i szczerej. Otocz nas, nasze rodziny i cały nasz naród Twoją opieką. Prosimy Cię za tych, którzy z tym obrazem byli lub są szczególnie związani i za żołnierzy tych jednostek, którzy przed nim modlili się tyle razy. Dopuść ich i nas do ojczyzny niebieskiej. Amen.